costa plastica
Dinsdag 5 november 2019: Vannacht heeft het vreselijk gestormd, maar toen de zon opkwam ging de wind liggen. We zijn via de kust naar het oosten(richting Almeria) gereden. In de meeste dorpjes was het heel erg rustig, het toeristenseizoen is duidelijk voorbij. Een deel van de kustweg is erg bochtig en de kust rotsachtig met baaien. In de buurt van Motril is het heel erg vlak en daarna reden we door de plastic regio. Overal staan plastic kassen, tot op de stranden toe. Hier en daar wordt de plastic onderbroken door een dorpje, soms met wat hotels. Het ziet er allemaal somber uit.
We hebben geluncht in deze plastic regio in een bijzonder stoffig aandoend restaurant. Het stokbrood met ham en de koffie smaakten prima en de ober was uiterst vriendelijk, maar het geheel zag er stoffig en ouderwets uit. We wilden gaan overnachten op een camperplaats in Almerimar, een kleine plaats aan zee, maar het camperpark bestond niet meer. We overnachten nu bij de jachthaven in dezelfde plaats, ze hebben daar speciaal voor campers brede parkeerplaatsen en als je wil, tegen betaling, elektra aansluiting; douche en toilet zijn ook beschikbaar, maar daar moet je voor naar een centraal gebouw, 300 meter verder.
Woensdag 6 november 2019: De dag begon zonnig,maar later op de dag was er meer bewolking en best veel koude wind; dat maakte het minder aangenaam. We hebben per fiets de omgeving verkend, maar waren daar snel mee klaar; verlaten appartementsgebouwen, lege parkeerplaatsen, gesloten restaurantjes en een verlaten strand. Er zijn wel veel bootjes in de haven bewoond, maar dat geeft weinig beweging in dit dorp. Rond de middag zijn wat tapas restaurantjes geopend, maar ze hebben weinig klanten. ’s-Avonds is er bijna niets meer geopend. De camperplaats is wel goed gevuld.
Mijn fiets heeft een lekke band, heel vervelend.
Donderdag 7 november 2019: Vanmorgen op Thieu’s fiets naar het havengebouw gefietst om te douchen; Almerimar heeft een enorme jachthaven met meerdere inhammem vol bootjes en op een van de pieren ligt het havengebouw met douches, enkele honderden meters vanaf de camperparking.
Na het ontbijt zijn we door “plasticland” naar het uiterste zuidoosten van Spanje gereden. “Plasticland” omdat er behalve een paar huizen en wegen alleen plastic tunnelkassen te zien zijn, een deprimerende aanblik, maar blijkbaar economisch aantrekkelijk voor Spanje.
We zijn naar Agua Amarga gegaan, een kustplaatsje in het natuurpark Cabo de Gato Nijar. Enkele jaren geleden bezochten we dit plaatsje in Maart, toen was het erg rustig, nu is er ook een camperpark en kunnen we er overnachten. Er wonen weinig mensen en de paar hotels die er liggen zijn gesloten, het plaatsje en strand zijn uitgestorven, al is er hier en daar een restaurantje open. Het was zonnig bij weinig wind, best aangenaam weertje. Fietsen is even niet aan de orde, het is niet gelukt de lekke band te plakken. Het camperpark heeft ong 50% bezetting voor de nacht.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}